Opis
Chcesz poczuć się jak średniowieczny alchemik? A może chcesz ozdobić swą przestrzeń życiową lub zawodową nietuzinkowym dodatkiem? Idealnie trafiłeś! Oto plakat przedstawiające średniowieczne symbole alchemiczne!
Znaczenie powyższych symboli zostało opracowane przez historyka medycyny i farmacji przełomu XIX i XX w. — Charlesa Johna Samuela Thompsona (1862–1943).
Formę użytkową zaprojektował nasz redaktor naczelny — Aleksander K. Smakosz.
Format: A3
Papier: Kreda mat. 250 g
Wysyłka w usztywnionej, tekturowej tubie.
Z historii symboli alchemicznych
Symbole stosowane przez alchemików do oznaczania różnych elementów, metali, substancji, procesów i operacji wykorzystywanych w ich sztuce — która rozwinęła się w znacznym stopniu w średniowieczu — sięgają bardzo wczesnego okresu. Pierwotnie miały one na celu zapewnienie tajemnicy przy zapisywaniu alchemicznych receptur oraz ochronę wiedzy przed osobami niepowołanymi. Jednocześnie służyły jako swoisty skrót umożliwiający opracowywanie recept i notatek — podobnie jak współczesne symbole stosowane przez chemików, technologów czy farmaceutów. Tajne alfabety, szyfry oraz rysunki o charakterze emblematów, przedstawiające rozmaite procesy, stanowiły również środek porozumienia pomiędzy adeptami różnych narodowości i z czasem stały się powszechnie używane w całej Europie.
Astrologiczne przyporządkowanie metali oraz mistyczna relacja z liczbą siedem istniały już na Dalekim Wschodzie, a ta sama idea siedmiu niebios — każde z własną bramą wykonaną z innego metalu — znajduje potwierdzenie w Babilonii i Persji.
Spośród symboli alchemicznych wywodzących się ze staroegipskich źródeł mamy znak Słońca używany do oznaczania złota, Księżyca dla srebra, falistą linię jako symbol wody oraz znak rtęci, który przypomina hieroglif oznaczający Thota — boga, którego Grecy utożsamiali z Hermesem, a Rzymianie z Merkurym.
Większość symboli używanych później przez alchemików pochodziła z tradycji greckiej i znajduje się w rękopisach alchemicznych datowanych od VIII do XI wieku.
Czytaj również: Alchemicy w starożytnej Grecji i Rzymie
Arabscy alchemicy rzadko posługiwali się symbolami, i dopiero około XV wieku — gdy europejscy alchemicy intensywnie poszukiwali Kamienia Filozoficznego — symbole te zaczęły się mnożyć i weszły do powszechnego użycia. Z biegiem czasu wiele z nich zostało zmienionych lub wzbogaconych przez alchemików różnych narodowości, co znacznie zwiększyło ich liczbę.
Od średniowiecza aż do XVIII wieku powstała ogromna ilość literatury alchemicznej. Napisano wówczas setki, jeżeli nie tysiące manuskryptów poświęconych tej dziedzinie. Symbole i tajemne znaki, mające strzec cennych sekretów i ukrywać je przed profanami, były nieustannie modyfikowane. Mnożyły się w każdym kraju, co czyni dziś alchemiczne procesy i receptury bardzo trudnymi do rozszyfrowania. Operacje i procesy alchemiczne bywały czasem przedstawiane w formie emblematycznych obrazów i rysunków, jednakże nawet w nich symbolika była często zmienna.
Żółty lew oznaczał niekiedy żółte siarczki,
czerwony lew — cynober,
zielony lew — sole miedzi lub żelaza,
orzeł lub kruk — czarne siarczki,
salamandra — ogień,
lew ze skrzydłami oraz bez — odpowiednio rtęć i siarkę,
człowiek z lwem symbolizowali ziemię.
Zielony lew mógł również oznaczać merkuriusz filozofów, a wilk — antymon. Przedstawienie smoka zabijanego przez Słońce i Księżyc symbolizowało połączenie rtęci ze złotem i srebrem, podczas gdy zielony lew pożerający Słońce oznaczał rozpuszczanie złota przez rtęć (powstanie amalgamatu).
W tych ikonograficznych przedstawieniach postać króla odzianego w czerwień symbolizowała złoto, natomiast królowa w bieli — srebro.
Lista symboli na plakacie wraz z dodatkowym wytłumaczeniem
1. Powietrze
2. Ziemia
3. Ogień
4. Woda
5. Antymon
6. Aurypigment — żółty minerał składający się trisiarczku diarsenu, As2S3
7. Realgar — czerwony minerał z grupy siarczków, składa się głównie z tetrasiarczku tetraarsenu, As4S4. Nazwa pochodzi z arabskiego określenia rahj al-ġār — proszek kopalniany
8. Potaż — zanieczyszczona postać węglanu potasu K2CO3
9. Olej
10. Ołów
11. Boraks — minerał zbudowany głównie z tetraboranu sodu Na2B4O7
12. Spirytus
13. Żelazo
14. Ocet
15. Galman — określenie na rudy cynku
16. Dusza
17. Szkło
18. Złoto
19. Grynszpan — sól podwójna miedzi i kwasu octowego. Powstaje w wyniku korozji miedzi w obecności kwasu octowego.
20. Wino
21. Wapno palone — tlenek wapnia CaO
22. Miedź
23. Siarczan żelaza(II)
24. Aqua vitae – „woda życia”. Najczęściej odnosiło się to do alkoholu, choć mogło do innych preparatów alchemicznych
25. Tlenek magnezu
26. Markasyt — ciemny minerał, składający się głownie z dwusiarczku żelaza FeS2
27. Minia – czerwony tlenek diołowiu(II) ołowiu(IV) = tetratlenek triołowiu
28. Proszek
29. Rtęć
30. Salmiak — chlorek amonu NH4Cl, także w formie minerałów
31. Saletra — azotan(V) potasu lub sodu — składnik materiałów pirotechnicznych
32. Sól kuchenna
33. Aqua fortis — „woda wzmocniona” — kwas azotowy(V)
34. Siarka
35. Srebro
36. Kamienie
37. Sublimacja — proces przechodzenia ciała stałego bezpośrednio w fazę gazową
38. Czaszka ludzka
39. Sadza
40. Stężony kwas siarkowy(VI)
41. Siarczan(VI) cynku
42. Kamień winny — wodorowinian potasu
43. Bizmut
44. Bizmut
45. Cynk
46. Cyna
47. Cynober — intensywnie czerwony minerał, składający się z siarczku rtęci(II) HgS
48. Produkować odwar
49. Łaźnia wodna
50. Kocioł (element destylatora)
51. Kalcynować — ogrzewać, wyprażać
52. Koagulować — alchemiczne pojęcie oznaczające związywanie, łączenie
53. Destylować
54. Alembik
55. Dokonywać dygestii
56. Filtrować
57. Oczyszczanie
58. Kolba — oryginalnie Matracium (łac.) — szklane naczynie o okrągłym lub owalnym korpusie i długiej wąskiej szyjce, używane w (al)chemii itp. np. jako destylator. Słowo to jest prawdopodobnie jest związane ze słowem „matrass” (ang.) (fr. materas, matelas) dla bełtu lub elementu kuszy. Jeśli tak, to pewna identyczność kształtu jest powodem dawnego zastosowania słowa; „bolt-head” wobec tego naczynia. Inny związek sugerowany jest z arabskim „matra” — skórzaną butelką
59. Strącać osad
60. Przygotowywać
61. Kwintesencja — aby zrozumieć to pojęcie, zapraszamy do lektury Rozdziału Marty Grochowalskiej w książce Wpływ alchemii na współczesny świat: farmacja, medycyna, kultura | A. Smakosz, M. Dąsal (red.))
62. Redukcja
63. Retorta
64. Piec płomieniowy
65. Upłynniać
66. Gotować
67. Godzina
68. Sublimować
69. Infuzować
70. Tydzień
71. Mydło
72. Siarka filozofów — złożone pojęcie mogące oznaczać zarówno siarkę, jak i inne preparaty alchemiczne
73. Tygiel
74. Kryształ
75. Amalgamat — roztwór rtęci i innego metalu
76. Równowaga
77. Boraks
78. Dzień
79. Noc
80. Litargit — tlenek ołowiu(II) = glejta ołowiana
81. Ruda miedzi
82. Węgiel
83. Wosk
84. Ałun — dwunastowodny siarczan glinowo-potasowy
Reviews
There are no reviews yet.