Józef Struś (Strucius) (1510–1568) był jednym z najbardziej znanych i nowatorskich medyków czasów nowożytnych. Wybitny humanista, burmistrz Poznania (1557–1559), tłumacz, nadworny lekarz dwóch ostatnich Jagiellonów (Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta) oraz uznany naukowiec.

W latach 1532–1535 studiował na uniwersytecie w Padwie gdzie uzyskał tytuł doktora i profesora nadzwyczajnego medycyny teoretycznej. Już w czasie studiów tłumaczył dorobek Hipokratesa oraz Galena.

W swoich badaniach zajmował się tętnem. W 1555 roku w Bazylei wydał na ten temat traktat (wynik 20-letnich badań) Sphygmicae artis iam mille ducentos annos perditae et desideratae libri V. Wyróżnił w nim pięć podstawowych typów tętna, ich znaczenie oraz wpływ temperatury i stanu nerwowego. Z jego traktatu korzystał później William Harvey.

Autor opracowania: mgr Agnieszka Banaś

Źródło: Pharmacopola numer 5/2022

Więcej na temat historii farmacji i medycyny przeczytasz w naszych książkach