Starożytne eliksiry miłosne
Eliksiry miłosne od wieków fascynowały ludzi, będąc symbolem magii i namiętności. Już w starożytności sporządzano je, by wzbudzać uczucie lub — paradoksalnie — nienawiść. W dawnych czasach magowie i czarownicy nie tylko je przygotowywali, ale także sprzedawali za ogromne sumy zakochanym kawalerom i pannom, którzy desperacko pragnęli zdobyć serce ukochanej osoby.
Skład tych mikstur często obejmował niezwykłe, a nawet budzące grozę składniki, znane zarówno w ówczesnej medycynie, jak i w rytuałach magicznych. Miłosne filtry przybierały różne formy – od proszków dodawanych potajemnie do jedzenia, przez płyny do namaszczania ubrań lub rąk, aż po substancje aplikowane bezpośrednio na usta.
Niektóre przepisy na eliksiry budziły skrajne emocje, a ich skutki bywały nieprzewidywalne. Zachowane zapisy wskazują, że w pewnych praktykach używano nawet Hostii, na której kreślono litery własną krwią. Inne receptury obejmowały wnętrzności zwierząt, ptasie pióra, rybie łuski, skrawki paznokci, sproszkowane magnesy oraz ludzką krew.
Nic więc dziwnego, że część tych specyfików zamiast miłości wywoływała wstręt lub wręcz nienawiść. W starożytnym Rzymie napoje miłosne, znane jako poculum amatorium, a w Grecji jako philtron, cieszyły się niemal przesądną czcią. Ich stosowanie było tak powszechne, że w czasach pierwszych cesarzy rzymskich uznano je za truciznę i objęto surowymi karami.
Rzymskie eliksiry miłosne zawierały składniki, które dziś mogą budzić grozę — włosy z ogona wilka, kości z lewej strony ropuchy pożartej przez mrówki (dla miłości) lub z prawej strony (dla nienawiści), krew gołębi, szkielety węży i wnętrzności zwierząt. Ich skuteczność pozostaje kwestią wiary, ale jedno jest pewne – miłość i magia od wieków idą w parze, choć nie zawsze z oczekiwanym rezultatem.
O historii eliksirów miłosnych oraz magicznych mieszankach w sadze „Harry Potter” przeczytasz w książce „Farmacja i farmaceutyki w dziełach kultury”
Farmacja i farmaceutyki w dziełach kultury | Aleksander K. Smakosz & Mateusz Dąsal (red.)
Zioła, surowce lecznicze i produkty lecznicze w dziełach kultury dawnych i współczesnych.
Do zestawów dodajemy okazyjne zakładki
Poprzednia najniższa cena: 36,00 zł.
Eliksir miłosny w sadze Harry Potter
Współcześnie, ludzie bardzo dużo wydają na środki zwiększające ich atrakcyjność względem płci przeciwnej — głównie na perfumy bądź feromony. W świecie czarodziejów, stworzonym przez Rowling, na kartach 7 tomów powieści o przygodach młodego czarodzieja, są dostępne mikstury znacznie silniejsze i bardziej skuteczne jak chociażby eliksiry miłości. Ich świadome użycie, również w świecie magiczny, związane jest jednak z dylematami natury etycznej.
Amortencja (Amortentia) uznawana jest za najsilniejszy eliksir miłosny w świecie Harry’ego Pottera. Etymologia jej nazwy pochodzi od Amora – rzymskiego boga miłości. Mikstura ta wywoływała silne zauroczenie i wręcz obsesję na punkcie danej osoby, nie wzbudzając jednak prawdziwego uczucia, co czyniło ją wyjątkowo niebezpieczną. Charakteryzowała się masą perłową i oparami unoszącymi się w spiralnym kształcie.
Czytaj również: Św. Walenty — patron nie tylko epileptyków i chorych psychicznie
De Lamiis et Pythonicis Mulieribus 1489
Eliksir został szczegółowo opisany w szóstym tomie serii – Harry Potter i Książę Półkrwi, podczas lekcji eliksirów prowadzonych przez profesora Horacego Slughorna, który tymczasowo zastępował Severusa Snape’a na stanowisku Mistrza Eliksirów.
(…) nie wzbudza prawdziwej miłości. Miłości nie można sztucznie wzbudzić lub udać. Nie, ten eliksir powoduje tylko silne zadurzenie albo obsesję. To prawdopodobnie najniebezpieczniejszy i najpotężniejszy eliksir w tym pomieszczeniu (Rowling, 2006)
Zapach Amortencji odbierany był indywidualnie – każdy czuł woń zgodną z tym, co go pociągało. Moc mikstury rosła wraz z upływem czasu, a jej działanie było zależne od różnych czynników, m.in. od wagi kawalera czy atrakcyjności dziewczyny.
W powieści Rowling Amortencję użyła jedna z uczennic, Romilda Vane, która chciała zjednać uczucie Harry’ego Pottera, umieszczając dawkę eliksiru w czekoladkach, które niefortunnie zjadł jego przyjaciel, Ron. Przyjaciele szybko poznali, że Wesley jest w dziwnym nastroju, gdyż wtedy był w związku z Lavender Brown. Jak przyznał Potter w „Księciu Półkrwi”:
„(…) To są kociołki czekoladowe, które dała mi Romilda przed Bożym Narodzeniem. Naszpikowała je napojem miłosnym (Rowling 2006).
Również bracia Rona, prowadzący działalność gospodarczą na ulicy Pokątnej, sprzedawali eliksir:
„(,,,) Proszę — rzekł z dumą Fred — Oto najlepszy wybór eliksirów miłosnych, jakich nie znajdziecie nigdzie”. Czy był skuteczny? Jak sam rudzielec powiedział w „Księciu Półkrwi”: „(…) do dwudziestu czterech godzin, to zależy od magii chłopaka, na którego masz ochotę…” (Rowling 2006).
Nie bez powodu Eliksir Miłości odgrywał istotną rolę w czarodziejskim świecie. Nadmieniany wielokrotnie na kartach powieści Pottera w 2., 3. oraz 6. tomie, gdzie pokazywany był na lekcjach i sprzedawany w sklepie bliźniaków „Magiczne Dowcipy Wesley’ów”.
Wpływ alchemii na współczesny świat: farmacja, medycyna, kultura | A. Smakosz, M. Dąsal (red.))
Monografia analizująca wpływ myśli alchemicznej na otaczający nas świat: na farmację, medycynę, przemysł, literaturę i inne dzieła kultury.
Jaka jest alchemiczna geneza określenia olejek eteryczny? Jaki jest wpływ alchemii na rozwój terapii przeciwnowotworowych? Co ma wspólnego alchemia i psychoanaliza oraz hipnoza? Jak przedstawia się alchemików w grach? Czy za badanie zapisków alchemików można zostać laureatem Nagrody Nobla? Na te i inne pytania znajdziecie Państwo odpowiedzi w naszej monografii.
Najniższa cena w ciągu 30 dni: 35 zł
Poprzednia najniższa cena: 35,00 zł.
Zakończenie
Wydaje się, że amortencja to świetny sposób na zdobycie czyjegoś serca… ale tylko do momentu, aż ofiara odzyska świadomość i zacznie się zastanawiać, dlaczego nagle jest w związku. A wtedy lepiej mieć przygotowany eliksir zapomnienia — albo dobre alibi.
Leave a Reply